Wie terugkijkt op het afgelopen zomerseizoen ontkomt er niet aan om het nog een keer over de lange periode van warme en droge dagen te hebben. Het was een bijna Franse zomer in Nederland en de geluiden zijn dat dit wel eens het normale weer zou kunnen worden voor de Nederlandse zomers. En wat doet het dan goed dat we ervaren hebben dat de warmte onze gasten, vrijwilligers en collega’s van de ZZG binnen in het hospice niet gedeerd heeft. Het klimaatsysteem heeft gezorgd voor een prettige temperatuur en het was goed verblijven en werken in het hospice. Een compliment en woord van dank voor allen die bij de bouw van het hospice deze vooruitziende blik gehad hebben.
Kijken we nu vooruit dan komt het najaar er al weer aan. Binnenkort zullen de enthousiaste vrijwilligers van de sfeergroep zich weer buigen over de herfstkleuren in het hospice. Met welke passie ze dat doen leest u in deze editie. Ook in deze editie het nieuwe logo voor Thuiswaken Wijchen in beeld. Ze zijn niet altijd zichtbaar, maar ze zijn er zeker wel. De trouwe groep vrijwilligers die cliënten en hun familie thuis ondersteunen door ’s nachts te komen waken. Met een eigen logo worden ze iets meer zichtbaar. Vertelt u vooral door dat ook zij er zijn.
Verderop in het najaar is er ook weer een basistraining voor nieuwe vrijwilligers. Welkom aan alle nieuwe, waardevolle krachten in ons midden. Er kunnen er nog meer bij, zowel voor het thuiswaken als het hospice. Heeft u de advertentie en vooral het mooie filmpje op facebook al gezien? Weet u nog iemand bij wie dit mooie werk zou passen? Aarzel niet en vertel het aan de coördinatoren.
Ik wens u een mooie, kleurrijke herfst.
Tjitske Huender Directeur
Op bezoek bij de Stichting Vrienden VPTZ Wijchen
Heeft u wel eens de website bezocht van ons hospice en bent u toen, na wat bladeren, terecht gekomen bij het hoofdstuk “organisatie”? In dat geval kwam u er achter dat, wat u dacht te kennen als Hospice Wijchen, eigenlijk uit wel drie stichtingen bestaat. De Stichting VPTZ Wijchen kent U wel: dat is de organisatie die de zorg aan onze gasten biedt en het thuiswaken onder haar hoede heeft. Ze is daardoor alom bekend en bezocht u nog nooit ons hospice dan kwam u haar wel tegen in publicaties , interviews met bestuursleden, directeur etc. Maar op de achtergrond zijn er ook nog de Stichting Vastgoed en de Stichting Vrienden VPTZ Wijchen actief. Nieuwsgierig geworden heb ik me maar eens laten uitnodigen door de “Vrienden”.
Op de laatste warme zomeravond ontmoet ik het bestuur dat zo dadelijk aan haar eerste vergadering na de zomervakantie wil beginnen. Ik maak kennis met voorzitter Fons Bartray, penningmeester Richard Binnendijk, secretaris Geer Verbiezen en algemeen bestuurslid Mart de Bruijn. Van links naar rechts op de foto.
Men begon ooit met drie bestuursleden maar na het betreurde overlijden van Hans Klaaijsen werd een oude wens uitgevoerd: het bestuur werd met het aantreden van Mart en Fons op vier personen gebracht. Ik begin meteen met mijn belangrijkste vraag van deze avond; wat is jullie taak? Fons legt uit dat zij het geld beheren dat door de gemeenschap bijeen is gebracht om in Wijchen een hospice te bouwen en te laten functioneren. Nu begrijp ik meteen dat ik altijd een beperkt beeld heb gehad van de “Stichting Vrienden VPTZ”. Ik dacht dat zij zich ontfermde over de vele vrienden van ons hospice: de 38 certificaathouders, de 254 vrienden die periodiek een bijdrage schenken en de mensen achter de vele eenmalige donaties voor het hospice. Jazeker, die vriendenbijdragen worden door de Stichting Vrienden VPTZ Wijchen ontvangen en beheerd en zij onderhoudt ook de kontakten met hen. Maar zij doet dus meer: zij is de grote financierder van het hospice. Gelden die nu en in het verleden zijn verworven uit donaties en de leningen die zijn aangegaan worden door haar beheerd. En omdat de stichting een ANBI status heeft is dat fiscaal aantrekkelijk voor de donateurs en voor het hospice.
“Wij zijn dus niet sturend, maar faciliterend”, gaat Fons verder. Het bestuur van het hospice en thuiswaken neemt initiatieven en maakt toekomstplannen. “Dus bestuur, zeg maar waar je naar toe wilt en wij proberen te helpen”. Zo, voor mij is nu een heleboel duidelijk geworden. Hopelijk ook voor u. Toen ik weer thuis was bedacht ik dat ik het werk deze stichting kon vergelijken met die van een bank. Maar dan met slechts twee klanten: het hospice en thuiswaken, via de Stichting VPTZ en de stichting Vastgoed. En wilt u weten over hoeveel geld het gaat dan zijn drie klikken op onze website voldoende om alles te weten te komen. Ieder jaar staat het jaarverslag weer keurig online. “We willen transparant zijn” hoor ik van de bestuursleden. Daarom is er onder andere op 25 september een bijeenkomst met de certificaathouders zodat zij horen wat er met hun geld is gebeurd.
Afsluitend wil ik nog weten of er veel werk in gaat zitten. Het blijkt dat er om de zes weken wordt vergaderd. “Maar wordt er ook echt gewerkt?” wil ik, met een knipoog, weten. Dat blijkt grotendeels door de penningmeester te worden gedaan. Ik denk dat dit een goed teken is.
Ik verlaat de heren, de vrienden van de “Stichting Vrienden VPTZ Wijchen” zodat ze aan hun eigenlijke taak van die avond kunnen beginnen. Misschien ben ik de volgende keer ook zo welkom bij de Stichting Vastgoed. Ik ben benieuwd.
Harrie
Het Nationaal Programma Palliatieve Zorg (NPPZ)
Het Nationaal Programma Palliatieve Zorg (NPPZ). Hoe gaat het daarmee?
In de Lente-uitgave introduceerde ik dit programma en de vier doelstellingen die daarmee in 2020 bereikt moeten zijn. Ik ben eens een rondje gaan maken om te zien welke initiatieven er inmiddels zijn genomen en of er al resultaten te melden zijn.
Ik ben begonnen de brief te lezen die Minister Hugo de Jonge van VWS op 11 mei aan de Tweede kamer heeft gestuurd met de hoopgevende titel “Palliatieve zorg, merkbaar beter”. Veel details en boeiend om te lezen hoe de politiek aankijkt tegen de ontwikkelingen in de palliatieve zorg. Maar ik vond er niet het antwoord op mijn vraag. Wel goed om te lezen wat de minister concludeert: “Samenvattend is het beeld dat de palliatieve zorg in Nederland in goede ontwikkeling is”. Ik hoop dat hij de resterende twee jaar de vinger aan de pols houdt.
Even verder zoeken dus en dan kom ik bij “De monitor doelstellingen van het NPPZ voorjaar 2018”. Hoopvol open ik het document en na drie bladzijden gelezen te hebben en vijftien doorgebladerd, moet ik concluderen dat er héél veel initiatieven zijn die zorgvuldig worden uitgevoerd en dito opgevolgd maar dat ik als niet-professional hier in vastloop. Daar ga ik u dus niet mee vermoeien en pak daarom één sprekend voorbeeld per doelstelling.
Toen in 2016 mensen gevraagd werd of ze bekend waren met het begrip palliatieve zorg beantwoordde 26% van de ondervraagden dit met “ja”. Begin 2018 was dit gestegen tot 34%. Als men bekend was met palliatieve zorg dan kwam dat vaak omdat men dit in de naaste omgeving had meegemaakt. Jongeren tot 24 jaar scoorden met 14% het laagst. Het is duidelijk dat er op het terrein van bewustwording nog veel te doen valt. Ik ben geen communicatiedeskundige, maar zie wel hoe wij allen de hele dag door “gebombardeerd” worden met een overvloed aan informatie en afleiding. Hoe kunnen wij ons daartussen wringen met onze boodschap die de “x-factor” mist? Wie weet het?
Het project HOPEVOL is interessant om te volgen, want het richt zich specifiek op de palliatieve zorg in de hospices. De naam staat voor HOspicezorg die Passend is en de Eigen wens van mensen in de palliatieve terminale fase VOLgt. De ambitie van de initiatiefnemers is “Inzicht krijgen in passende zorg in de laatste levensfase”. NPPZ heeft dit project onderbracht bij de doelstelling verbetering organisatie, maar als ik wat verder lees in de laatste nieuwsflits van HOPEVOL dan begrijp ik dat het een breed project is dat raakvlakken heeft met drie van de vier NPPZ-doelstellingen. Zo lees ik: ”Uniek is dat het onderzoek niet vanuit het organisatie perspectief maar vanuit het perspectief van de zorgvragers (zieke mens en naasten) vorm krijgt”. “We onderzoeken hoe de (kwaliteit van de) hospicezorg eruit zou moeten zien volgens zorgvragers”. Dat sluit aan bij NPPZ-doelstelling 4: De behoeften van de mensen in hun laatste levensfase en hun naasten, staan centraal. Resultaten vind ik nog niet in de tussenrapportage maar de opzet is boeiend genoeg om dit project in de komende twee jaar te blijven volgen want het resultaat van hun project is dat er in 2020 een advies en implementatieplan is voor de inrichting van hospicezorg in de toekomst.
Zeven ROC en HBO scholen in Zuid-Oost Nederland zijn samen aan de slag gegaan met de doelstelling “verbetering kwaliteit van de palliatieve zorg” en onderzoeken hoe dat in de opleidingen voor verzorgenden en verpleegkundigen gerealiseerd kan worden. In juni verscheen een eerste verslag waarin wordt vastgesteld welke basiscompetenties de studenten nodig hebben. Dat de opleidingen voor een grote uitdaging staan begreep ik vooral toen ik deze uitspraak van een docent MBO las: “… studenten die nog jong zijn. Om überhaupt het thema onderling bespreekbaar te maken. Dat vinden ze vaak moeilijk of daar hebben ze nog niet bewust over nagedacht. Sommigen vinden de dood of richting de dood eng”. Petje af voor die leraren en die jongeren. Zou ik het als 17-jarige wel gekund hebben?
Wat ik hierboven aanstip is maar een klein deel van alles wat er momenteel gebeurt om de palliatieve zorg in Nederland naar een hoger plan te tillen. Er zijn veel mensen en instituten mee bezig. Laten we de komende twee jaar maar eens volgen wat het resultaat gaat worden.
Waar is het prima toeven in de achtertuin? Zeker bij warm weer? Juist, bij José en Silvester Eltink. Silvester kennen ondergetekenden als mederedactielid van Vier Jaargetijden, maar we kwamen nu speciaal voor José in haar rol als lid van de Sfeergroep. Zij is erbij vanaf het begin. Dat is oktober 2015. José werd gebeld door Ricy Loeffen en Marjan van Gelder. Zij had er wel oren naar. José doet het werk nog steeds met plezier naast haar vrijwillerswerk in het hospice. José doet dit samen met Ingrid Wiebe, Margien van de Bovenkamp, Carla (van Adrichem), Wilma Jennisken (helaas, door omstandigheden gestopt met haar vrijwilligersaktiviteiten) en vaak geassisteerd door Christine van Uden. Een prima groep.
Voor de Kerst, voor Pasen en voor de herfst steken zij de hoofden bij elkaar en bepalen wat het gaat worden. Ingrid is de drijvende kracht achter het geheel. Zij beheert het budget en doet dat met verve. Ingrid kon niet bij het interview zijn, maar wilde telefonisch wel laten weten dat de Sfeergroep in het hospice sfeer wil brengen. En dat dat lukt kunnen wij als vrijwilligers zien. Waar laten jullie je spullen?
Gewoon in het schuurtje, was het antwoord. Daar is ruimte genoeg. En dat bracht ons gelijk op de “klusgroep”. Zonder klusgroep geen sfeergroep. De mannen helpen geweldig goed. Neem b.v. het uit elkaar halen van de kerstlampjes en het opzetten van de kerstboom. Deze mannen verdienen hulde. En laten we de vrijwilligers niet vergeten die dienst hebben. Zij helpen waar mogelijk is. Sommigen gaan zelfs door ná “diensttijd”. Dan maken zij waar ze aan het versieren waren af. De eerder genoemde Ingrid wilde van de rode kerstballen af (ze liggen nog wel in het schuurtje), maar voor de verandering een andere kleur. Voor weinig geld, zo is ze ook wel weer. Dat weten we van José. Zij samen doen de inkoop. Voor weinig dus. Een persoon die niet onbesproken moet blijven is Ineke de Jong, onze voormalig coördinatrice. Zij (of liever gezegd) haar toverhazelaar leverde ieder jaar voor het Paasfeest de takken in de vazen en aan het plafond in de huiskamer.
Komen jullie (voorheen) uit de creatieve hoek? Niet echt. Het thuisfront is vooral de inspiratie voor wat er in het hospice gebeurt. De Sfeergroep bemoeit zich niet met de tafelversiering. Dat doet de Kookgroep zelf. Dat is de groep die componentenmaaltijden kookt en (dus ook) zorgt voor de versiering op tafel.
Overleggen jullie met de Kunstcommissie? Met de Kunstcommissie is in week 34 een gesprek. Dan zullen er diverse thema’s op tafel komen. In ons volgende nummer van Vier Jaargetijden zult u meer over de Kunstcommissie te weten komen. In de hoop dat u na dit interview beter op de hoogte bent van de Sfeergroep hebben we u al verklapt wat we in ons Kerstnummer gaan brengen. Maar niet nadat we onze onvolprezen gastheer Silvester en gastvrouw José hebben bedankt. Door haar weten we nu “het naadje van de kous”. Dit waren de eigen woorden van bescheiden José.
Marion en Marja
Witte dâ
Er ook een logo is van thuiswaken Wijchen?
En dat er via Facebook een oproep is gedaan om vrijwilligers te werven?
Denkt u er zelf over of iemand in uw kenniskring schroom niet om te bellen of te mailen! Of deel het bericht alstublieft.
Wij hebben namelijk onder onze groep vrijwilligers helaas brekebenen/pechvogels en natuurlijk ook mantelzorgers. Wij wensen hen sterkte en goed herstel.
Wij deze zomer veertien gasten mochten verzorgen en ook al was het erg warm. We dolblij zijn met de klimaatbeheersing in het mooie gebouw. Wel waren er af en toe, door de warmte, ongenode gasten zoals mieren en in de tuinen mollen etc. Maar de mannen van de klus-tuingroep wisten daar wel raad mee en hebben het prima opgelost.
Er geen indianenverhalen gaan over de brand in het hospice. Maar wel loeiende sirenes op de dag van Wijchen. Gelukkig was het slechts rook uit een broodrooster op die bewuste woensdag. Ineke, Carla en vooral zuster Ruth wisten de boel te ontzenuwen met hun kordate gedrag. En nee het was geen witte rook voor de nieuwe Paus …..Maar dat het stoere en knappe brandweermannen waren, dat is een ding wat zeker is. Dit laatste heb ik uit zeer betrouwbare bron.
Op 28 juni een grote groep, voornamelijk vrouwen, op de fiets naar Batenburg zijn gereden en daar een heerlijk buffet kregen bij Uitbaterij de Viersprong en daarna het ontzettend leuke/herkenbare toneelstuk Goud Oud hebben gezien. Vrijwilligsters Riki en Marjan hadden dit voor de vrijwilligers geregeld. Na het toneelstuk werd er nog genoten van een borrelhapje en drankje. En kon er bijgekletst worden. Ook met de toneelspelers en regisseur.
Last but not least
Op 14 augustus bracht wethouder Titus Burgers een bezoek aan het hospice en maakte hij kennis met Tjitske Huender. Hij was erg positief over de warme en kleurrijke sfeer en vond het gebouw prachtig. Zijn blik viel op het naam/straatbordje Ton van Dillenplein (parkeerplaatsen/ingang) en het Toos van Peursem bankje buiten op het terras. Met belangstelling luisterde hij naar de uitleg over de gang van zaken in het Hospice en het thuiswaken. Eenmaal weer buiten bedankte hij voor een mooi werkbezoek en benadrukte dat de gemeente het hospice een warm hart toedraagt.
Uit betrouwbare bron
Marion
Attent
Goede gaven en toezeggingen. Veel nabestaanden van gasten uit ons hospice dachten aan het laatste adres van hun dierbare in de vorm van een collecte of gift. Onze hartelijke dank daarvoor. De toekomstige gasten en de vrijwilligers zullen er zeker baat bij hebben. Eén van de gasten dacht alleen aan de vrijwilligers en doneerde honderd euro voor hen. Die gift krijgt zeker een goede bestemming.
De organisatie van Jazz & Wine heeft ook dit jaar het hospice weer begunstigd. De bijdrage is nog niet binnen, maar wel toegezegd. We zijn benieuwd …..
Echtgenootlief en ik (ondergetekende) hebben zojuist genoten van een Proeverij bij Grandcafé Sterrebosch. Het hospice is deze maand “het goede doel”. Van iedere Proeverij (lunchgerecht) gaat één euro naar onze instelling. Dat is toch mooi. Ik kan iedere Wijchenaar aanbevelen om in deze maand september van een Proeverij te genieten. Het hospice zal er blij mee zijn en misschien is het Sterrebosch ook wel een voorbeeld voor andere Wijchense ondernemers.
We zijn eenieder dankbaar voor hun steun in woord (een schouderklop is ook reuze welkom) en daad aan het hospice.
Marja
Herfst
Toornige vreugde doet mij rechtop gaan dwars door de herfstige plantsoenen waar in het nat verwilderd gras rillend naast de zwarte plas een troep verregende kalkoenen verworpen, onheilspellend staan.
De wind schuift in de glazen wolken lichtende wakken hemel open en wervelt glinsterende kolken omhoog uit gele bladerhopen. Als gevallen englen hokken door geen zon meer te verzoenen in een somber dreigend mokken daar mijn broeders de kalkoenen.
M. Vasalis
ANBI Status
De VPTZ Wijchen (RSIN: 8005.55.636) zet zich voor 100% in voor het Algemeen Belang. Daarom is een gift aan de VPTZ en aan het Hospice Wijchen aftrekbaar bij uw belastingaangifte; dit volgens de speciale ANBI (Algemeen Nut Beogende Instellingen) –regeling.
VPTZ
Hospice en Thuiswaken Wijchen is aangesloten bij VPTZ Nederland.
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze site zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van deze site, gaan we ervan uit dat je ermee instemt.OkCookieverklaring
